روشنی زندگی ما

سرانجام پس از تحمل سختیهای فراوان   خداوند منتش رو بر من تمام کرد و من در روز شنبه ۳ مهر ۸۹ ساعت ۱۰.۳۵ صبح مادر شدم   اینم اولین ملاقات ما و اولین شیرررررررررردر حالیکه هنوز کامل به هوش نبودم   خداوندا سپاس ...

        ...

پسمل خوشجلم چند تا عکس از وسایلت رو گذاشتم  مابقی باشه بعدا  چون خیلی از وسایلت هنوز جمعن.باید از چند نفر تشکر کنیم: اول خدای مهربون دوم   باباچی و مادر که زحمت سیسمونی رو کشیدن سوم بابایی که این همه چیز خوشگل واست خرید چهارم مامانی که دستور خرید بعضی چیزارو دورادور داد مبارکت باشه پسر گلمممممممممممممممممم ما در حد توانمون بهترینها رو واست تهیه کردیم امیدوارم خدا کمک کنه تا همیشه واست بهترین باشیم و بهترین ها رو واست تهیه کنیم. ایشالله به خوشی از همه وسیله هات استفاده کنی ...

یه بار که واسه چکاپ ماهیانه رفته بودم دکتر به دکتر گفتم که میخوام برم تهران و چیزای خوشگل واسه پسملم بخرم که بازم در کمال ناباوری دکتر گفت نمیشه پرواز بده واسه تو ژسر خوشگلم و من باز با گریهههههههههههههه برگشتم مغازه پیش شوشو  بعد دوباره رفتم دکتر و این بار گفتم میشه با ماشین برم گفت این همه راه با ماشین بعد که اسرار منو دید گفت واست دو تا آمپول مینویسم قبل واز رفتن و برگشتن بزن و برو منتها هر ۲ ساعت هم یه استراحتی بکن. منم خوشحال برگشتم پیش شوشو و گفتم میتونیم بریم ولی تا فهمید که خانم دکتر آمپول داده که بچه جاش سفت باشه گفت نه محاله ببرمت خودم تنها میرم حتما جا بچم خوب میست که خانم دکتر اینجوری گفته ...... حالا کی شوشو رو راضی کنه...

گونگولی مامان تو ماشالله هزار ماشالله فوقالعاده خوش قدم بودی از تو شکم مامان که بودی ما در کمال ناباوری و با کمک خدا و قدم تو و زحمتای بابایی خونمون رو عوض کردیم و یه خونه بزرگتر و خوشگلتر خریدیم که تو توش راحتتر باشی  بعدش شوهر عمه الهام کار پیدا کرد و رفت سرکار بعد داییت نامزد کرد و مادرجون اینا هم خونشونو عوض کردن و ...... کلا خیر و برکت رو با خودت به زندگی ما آوردی .راستی یادم رفت بگم که مامانی هم فوق لیسانس قبول شد بدون اینکه حتی یه ذره درس بخونه که اونم از خوش قدمی شماس ولی چه میشه کرد که به خاطر خودت فعلا از ادامه تحصیل خبری نیست! امیدوارم که همیشه خوش قدم باشی پسر خوش شانس من ...

خلاصه بگم حاملگی فوقالعاده سختی داشتم ولی الان گاهی دلم واسه همون روزای بارداری تنگ میشه! اول که خونریزی و استراحت مطلق و پایین بودن جفت و این بساطا بعدش هم دیابت بارداری و رژیمو و نخوردن چیزایی که دوس داشتم و گرسنگی و.....بعد عفونت ادرار و کلی آمپول و آزمایش و قرص بعدش هم از تزریق زیاد باسنم آبسه کرد بعدش هم انقباضو مشکوک به زایمان زودرس بودن و دوباره آمپولو قرص.......و بعدش گفتن نینی کوچولوهه وباید این دو هفته آخر رو تا میتونی بخوری ایندفعه هی بخور بخورررررررررررررررررررر دیگه به زور و با گریه میخوردم دلستر و کره و کله پاچه و.................. ولی خدای مهربون پس از تحمل همه این سختیها یه فرشته ناز خوش قدم بهم داده که فوقالعادهههههههههه...

روز ۲۸ فروردین ساعت ۱۰ صبح بیدار شدم و یواشکی و بدون اینکه به کسی بگم تنهایی رفتم سونو که بفهمم جنسیت نینیم چیه .رفتم و به زور نوبت گرفتم و ژرسیدم الان جنسیت معلوم میشه گفتم معلوم نیست چون هنوز ۱۳ هفتهم بود بعد از کلی استرس رفتم تو اتاق بعد آقای دکتر اومد و دستگاه رو گذاشت رو شکمم و بعد از بررسی گفت که حال نینیم خوبه خوبه خدا رو شکر صدای قلبت رو هم واسم گذاشت مامانی .بعد من واسه جنسیت ژرسیدم که دکتر گفت احتمالا پسرههههههههههههههه از خدا که ژنهون نیست مامی از تو چه پنهون که کلی گریه کردم اومدم خونه و زنگ زدم مامانم و گریهههههههههههههههه آخه میدونی چرا؟ شوشو دخمل دوس میداشت ومن واسه این ناراحت شدم که چه جوری بش بگم که ناراحت نشه.بعد ا...

۶ روز بعد از اولین آزمایش یعنی ۱۷ بهمن واسه اولین بار و بازم با استرس رفتم سونو و این بار تو درست تو دلم تشکیل شده بودی و ما تا این روز به جرات میتونم بگم که شبی رو راحت نخوابیدیم  تا مطمئن شدیم که جات خوبه و بعد به همه گفتیم یعنی به مامان و باباهامون و نمیدونی که همه چقدررررررررررررر خوشحال شدن  اواین باری هم که صدای قلب کوچولوتو شنیدم و غرق در لذتی شدم که فقط اونا که شنیدن میتونن بفهمن چی میگم۲۸ بهمن بود واین دیگه ما رو مطمئن مطمئن کرد اون روز فقط ۶ هفته و ۳ روزت بود و قلب مهربونت ۱۱۶ بار در دقیقه میزد ...

بالاخره بعد عید شده و من سونو کردم و هنوز جفتم پایین بود و بازم باید استراحت میکردم ولی نه مثل قبل چون خوشبختانه پس از مصرف زیاد شیاف و دارو خونریزی و لک بینی دیگه نداشتم.